Wekenlang had ik zitten googlen op streken en campings in Frankrijk. Tot ik rond maart uitkwam op Castellane. Een dorpje aan de Route Napoléon, vlak bij de Gorges du Verdon. Een machtig mooie streek met ontzettend mooie natuur en nog mooiere wegen. Camping Domaine du Verdon werd uitgekozen als uitvalsbasis voor onze Motor vakantie Gorges Du Verdon Frankrijk.
Ruim van tevoren werd er geboekt. Daarna kon het lange aftellen en voorbereiden beginnen voor onze motor vakantie naar Gorges Du Verdon. Het is niet niks zo’n eerste grote reis per motor. Wat moet je allemaal meenemen? En wat kun je vooral thuislaten! Bagage is immers beperkt op een motor. Lijstjes werden er opgesteld, routes werden alvast uitgezet, we hebben een keer proef ingepakt. De motoren kregen hun beurtjes en werden voorzien van nieuw rubber.
inhoudsopgave
Gorges Du Verdon Frankrijk
Zondag 1 juni 2008 – 605,9 kilometer
De avond ervoor hadden we alles al op het gemak nauwkeurig en zo economisch mogelijk ingepakt. Alleen de noodzakelijke toilet artikelen moesten ’s ochtends nog in de koffers. De katten werden nog even goed geknuffeld. Motoren werden bepakt, nog even geld afhalen en rond 8 uur konden we aan onze grote reis beginnen.
Het eerste doel was een hotelletje aan de A43 tussen Lyon en Grenoble. De zumo werd ingesteld en rijden maar. Snelweg, snelweg en nog eens snelweg. Het is saai maar het schiet goed op. Afgesproken was om elke 100 kilometer te stoppen. Even de beentjes strekken, sigaretje roken en naar behoefte iets eten en/of drinken. Dit bleek goed te doen.
Alleen werd tegen het einde van de middag duidelijk dat de 800+ kilometers die we in gedachten hadden net iets veel van het goede waren. Mijn rechterhand begon behoorlijk pijn te doen (rsi) en het zitvlak van René begon ook te protesteren. De volgende tankstop diende zich aan. Nog 20 kilometer stond er te lezen op het bord langs de Franse tolweg. En op dat bord stond ook een bed afgebeeld.
Bij het aftanken van de motoren werd heel snel beslist dat dit (A6 vlak na Beaune) het eindpunt van onze eerste dag zou zijn. Inchecken was snel gebeurd. Bagage werd in een rap tempo afgeladen en de motoren driedubbel afgesloten (je weet maar nooit daar langs die Franse tolwegen).
De motelkamer beschikte over een bad, wat na een dag brommeren dan ook een welkome ontspanning was.
Maandag 2 juni 2008 – 486 kilometer
Na een rusteloze nacht werd ik om 5 uur wakker. René ook en samen afgesproken het wekkertje van de mobiel niet op zes maar op zeven uur te zetten. Dan maar een uurtje later vertrekken en even een uurtje slaap extra mee pikken. We hebben immers tijd zat.
Onze reis naar Gorges Du Verdon werd rond acht uur vervolgd. Maar niet voor lang. We waren nog maar net op weg toen het zo heerlijk begon te regenen. Even doorbijten dacht ik nog, maar elke kilometer verder werd het zicht slechter en slechter door de spray van het overige verkeer. Dan maar langs de kant en wachten totdat het allemaal een beetje minder wordt. Ruim een uur hebben we daar gezeten. Beetje kletsen, roken en iets te drinken. Langzaam klaarde het een beetje op. Goed genoeg om door te rijden. Nog steeds een dik wolkendek, maar gelukkig geen regen meer.
We passeerden Grenoble. Een beetje bedenkelijk keek ik naar de wolkenlucht. Damn, dat ziet er wel erg zwart uit. Totdat ik eens goed keek. Dat waren geen zwarte wolken die tussen de grijze door prikten, dat zijn bergen (Vercors). WOW! Tolletje werd betaald en meteen de motoren aan de kant. Dit moest ff op de foto.
De A51 werd verlaten (stopt daar) en vervolgens gingen we de N75 op. Een mooie bochtige weg binnendoor. Tevens namen we hier ons eerste colletje mee: Col de la Croix-Haute.
Vervolgens weer de A51 weer op. Het laatste stukje snelweg. Daarna weer een mooi stuk binnendoor tot aan de eindbestemming. Alleen dat laatste stuk tussendoor werd een extra zware dobber voor me. De zumo had besloten om niet op de hoofdwegen te blijven maar een kleine binnendoor weg te nemen. Dat is volgens de berekeningen immers sneller. We zaten voor ons gevoel ergens in de “middle of nowhere” en als extra stimulans kregen we ook nog eens een enorme plensbui over ons heen. Binnen een mum van tijd voelde ik de natte zompige kou door mijn leren pak heen trekken. Nog ff doorbijten. We zijn er bijna.
Route Napoleon
De regen hield aan en opeens kwam daar “afslaan naar N85” in beeld. Route Napoleon. Yes, nu zijn we er echt bijna! Wat een prachtige weg. Wat een heerlijke bochten. Maar ik was alleen zo doodmoe dat ik geen enkele bocht fatsoenlijk doorkwam.
Ik werd met de kilometer vermoeider. We zaten nog maar een kleine 25 kilometer van onze eindbestemming. Toch nog maar even een ongeplande pauze houden. Ik hield het niet meer vol. Een paar dextro’s naar binnen gepropt en René heeft me even nog wat moed in gepraat. Gelukkig stopte het met plenzen en reden we de blauwe lucht en zon weer in.
De laatste kilometers werden zwaarder en zwaarder. Hairpins die niet te vergelijken zijn met de eifel volgden elkaar op. Het uitzicht was overweldigend, maar ging compleet langs me heen. Ik wilde maar een ding: op de plaats van bestemming komen. Op het dooie gemakje zijn we richting Castellane getuft. Toen we uiteindelijk Castellane in reden viel er een last van mijn schouders. Even een kleine stop om de zumo de camping laten zoeken. Nog maar twee kilometer… YES!!
Gorges du Verdon met de motor – 0 Kilometer
DINSDAG 3 JUNI 2008: Vandaag een rustdag. Alles op het gemak een plekje gegeven in de caravan. De omgeving van de camping verkent, enkele mooie foto’s gemaakt langs de Verdon en boodschappen gedaan.
René is wel nog een stukje gaan rijden. Hij wilde die hairpins op de Route Napoléon gewoon nog een keertje rijden. Ik heb lekker zitten suffen in het zonnetje op ons terras voor de caravan.
Vanaf ongeveer twee uur ‘s middags is het begonnen met regenen en het is niet meer gestopt tot tien uur ’s avonds. Ook werd ons door onze contactpersoon van Eurocamp verteld dat i.v.m. de aanhoudende regen er wel eens de kans bestaat dat op last van de Franse politie de camping gesloten kan worden. Er is namelijk een grote kans dat door de aanhoudende regen de Verdon waar onze camping aan ligt buiten zijn oevers kan treden, met als gevolg dat de gehele camping onder water kan komen te staan.
Woensdag 4 Juni 2008 – 92 kilometer
Vandaag werden we, net zoals gisteren wakker met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Na het ontbijt en een douche hebben we ons in de leren pakken gehesen. Tijd om kilometers op de teller bij te zetten. Bestemming: Via Gorges du Verdon naar Lac de Saint-Croix.
Ik had thuis de route al uitgezet, maar dankzij het erg onvoorspelbare weer, hier ter plekke behoorlijk ingekort. Mochten we voor de rest van de week door het slechte weer aan de caravan gekluisterd zitten, dan had ik dit op zijn minst wél gezien. Want hier waren we voor gekomen.
Vanaf de camping hebben we de D952 gevolgd door de Gorges du Verdon richting het azuur blauwe stuwmeer. Damn! Wat een machtig mooie weg. De foto’s die ik al eerder was tegen gekomen op het www brengen niet dat over wat het in werkelijkheid is. De ene “Oh” volgde zich op met de volgende “Ah”.
Het hele stuk redelijk rustig gereden want mijn onervarenheid was hier weer eens duidelijk te merken. Redelijk smalle, onoverzichtelijke bochtjes. Tegemoet komende campers die toch de nodige ruimte opeisen. Je moet constant je aandacht op de weg en het overige (tegemoet komende) verkeer houden. We zijn ook redelijk vaak gestopt. Veel plekken moesten gewoon op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
Lac de Sainte-Croix
Aangekomen bij Lac de Sainte-Croix een leuk plekje opgezocht aan het water. Beentjes strekken, peukje roken en genieten van het geweldige uitzicht.
We hebben vervolgens de zelfde weg terug genomen naar de camping. Weer de D952. Echt geen straf gezien de schoonheid die je onderweg tegenkomt. Alleen deze keer zag het uitzicht minder leuk uit. Donkere wolken begonnen zich samen te pakken. En ze hingen precies daar waar wij naar toe gingen. We zijn zonder stop doorgereden naar de camping. Hier en daar een spat regen meegepikt. Mee (ongeveer half drie) dat we onze motoren bij de caravan gestald hadden en we warm en droog binnen zaten begon het hard te regenen.
De rest van de dag hebben we al luierend door gebracht. Beetje DS’en, beetje slapen, beetje vakantie verslag maken, gemaakte fotootjes bekijken of gewoon helemaal niets doen.
Donderdag 5 juni 2008 – 0 Kilometer
Ik werd erg vroeg wakker. Even op mijn mobiel kijken hoe laat dat het was. 5 uur. Het was al licht, dus even naar buiten gekeken. Eindelijk droog, maar bewolkt, heel mistig en alles nog zeiknat van de regen van de dag ervoor. Even nog een paar uurtjes slaap meepikken en dan kijken we verder.
Tegen achten werd ik opnieuw wakker. En meteen weer naar buiten kijken. Het zag er niet veel beter dan die drie uurtjes geleden. Even rap onder de douche en daarna naar het camping winkeltje om 3 croissantjes en een baguette te halen. Ons vaste recept voor het ontbijt. Op het gemak ontbeten. Het wolkendek bleef er dreigend uit zien. Weer geen rit.
Castellane
Castellane ligt op twee kilometer afstand van onze camping. Dus besloten om daar naar toe te gaan. Mocht het weer gaan regenen dan zouden we zo weer terug zijn. Eerst even wat noodzakelijke boodschappen gedaan bij een mega grote supermarkt. Daar is het aanbod toch iets groter dan bij de campingwinkel.
Onze tijd hebben we goed om gekregen daar. Castellane is een typisch Frans dorpje met kleine straatjes, winkeltjes en genoeg terrassen en restaurantjes. Centjes gepind, half uurtje wat rondgeslenterd, en daarna neer gestreken op een terras op de markt. Erg gezellig gehad.
Voor veel motorrijders is Castellane een prima (tussen)stop gezien het aantal motoren dat aankwam en ook stond geparkeerd. Er zijn zelfs aparte parkeerplekken om je motor te parkeren. Mooi in het zicht vanaf de terrassen. Genoeg te zien dus.
Tegen één uur zijn we terug gegaan. Nog even op ons terras bij de caravan gezeten en genoten van de lunch. En langzaam begonnen de eerste druppeltjes weer uit de lucht te vallen…
Het is nu 01:00. De slaap wil nog niet echt komen. Regenen doet het voor de verandering nog steeds. We beginnen steeds meer te verlangen naar huis. Hier wat naar buiten zitten staren naar al dat water wat uit de lucht valt is niet leuk. Je kunt verder namelijk niet veel meer doen dan jezelf vermaken met de DS, laptop of tijdschrift. En dat begint na drie dagen behoorlijk te vervelen.
Vrijdag 6 juni 2008 – 0 kilometer 🙁
Toen we vanmorgen wakker werden regende het nog steeds. Het is nu kwart voor twee ’s middags en nog steeds komt het water met bakken uit de lucht gevallen. Het regent nu al bijna 24 uur achter elkaar.
Vanochtend besloten dat we vanavond onze spullen pakken en morgenvroeg naar huis vertrekken.
Volgens onze contactpersoon van Eurocamp is dit soort weer al 20 jaar niet meer voorgekomen. Vorig jaar in de maanden juni, juli en augustus zijn er maar drie regenbuien geweest.
Tussen 10 en 11.30 even het café-restaurant van de camping bezocht en een beetje het internet afgesurft. Meer hebben we vandaag nog niet gedaan. De service van Eurocamp is erg goed. Regelmatig komt men even vragen of alles naar wens is. Men houdt ons op de hoogte van de stand van zaken betreffende de waterhoogte van de Verdon en de weervoorspellingen.
’s Avond nog ff bij René achterop gekropen en zijn we richting Castellane gereden. Het was gelukkig ff droog. Daar een leuk restaurantje opgezocht en heerlijk gegeten om onze vakantie af te sluiten. ’s Avonds nog even het laatste restje van de fles Baileys leeg genipt in de caravan en toen op richting bedje.
Zaterdag 7 Juni 2008 – 444,2 Kilometer
Om half 8 wakker worden met een stralende blauwe lucht! Dat is even wat anders. Even hadden we nog twijfels of we echt zouden vertrekken of niet.
Ontbijtje gehaald bij de camping winkel. Na het ontbijt nog even een douche en toen begonnen met inpakken. Mijn met modder besmeurde kistjes heb ik gewoon tussen mijn kleding gestopt. Thuis dan maar alles de wasmachine in. Ik had geen zin om “schoon” en “gedragen” nog te gaan uitzoeken.
Motoren bepakt en gaan! Eerste stuk was de N85 (route Napoléon) via Digne-les-Bains stukje tot aan de A51. Deze 15 kilometer gevold en toen kwam de N75 weer aan de beurt. Dat leuke weggetje met zijn typische Franse dropjes en dat leuke colletje. Hoe hoger we kwamen hoe kouder en regenachtiger het werd. Mijn spiegels besloegen van de kou. En bij het uitademen zag ik gewoon wolkjes in mijn helm. Bij een tankstation gestopt om even een warme choco naar binnen te kiepen. Ik stond gewoon te rillen van de kou. Na de N75 volgde de A51 weer. Het weer was ondertussen beter geworden maar ik bleef het koud hebben.
Hotel Mercure
Voor deze eerste dag hadden we in de planning staan om te stoppen bij een hotelletje aan de Franse snelweg vlak voor Lyon. Bleek dit vol te zijn 🙁 Verder dan maar. Gelukkig liggen de hotels aan de Franse snelwegen om de ongeveer 50 kilometer. Dus, volgende er weer af. Ook vol! 🙁 Oké, verder rijden dan maar. Ik begon ondertussen behoorlijk moe te worden. Niet alleen van de rit, maar ook van het “koud hebben”. Ik was constant aan het trillen en zat als bevroren op de motor en dat werkt niet echt mee.
Bij Mâcon liet het volgende bord met hotel liet zich zien. Formule 1 én Mercure, twee stuks maar liefs! Hmmm… Mercure heeft toch wel een voorkeur. We zagen het alleen nergens liggen. Even ons beste Frans-lezen getest. Bellen in de daarvoor bestemde cabine, stond er op dat bord. En gelukkig, ze hadden nog een kamer vrij. We moesten even blijven wachten totdat we werden opgehaald. Nog geen vijf minuten later stond er een auto van hotel Mercure voor ons. Daar achter aan getuft, door wat poortjes en een bruggetje over en toen stonden we ineens aan de andere kant van de tolweg voor een erg mooi hotel.
Motoren driedubbel afgesloten (2x schijfremslot, met het kettingslot de motoren aan elkaar en het alarm van de Beemer aan), bagage mee en richting kamer 308. Daar stonden twee 2-persoonsbedden (!) met lekkere dikke dekbedden en een bad op ons te wachten. En dat warme bad was meer dan welkom 😀
Zondag 8 juni 2008 – 650 kilometer
Na een uitstekende nachtrust, een douche en een stevig ontbijt de motoren weer van bagage voorzien. René ging uitchecken en ik bekeek nog even buienradar. Het zag er goed uit! We werden weer netjes door een medewerkers van Hotel Mercure aan de goede kant van de tolweg afgezet en konden na het voltanken van de motoren aan het laatste stuk beginnen.
Het laatste stuk van onze reis verliep vlotjes. Het bleef droog en zo af en toe liet het zonnetje zich zelfs zien. Omdat we het de dag ervoor zo koud hadden gehad, vandaag maar wat extra kleding aangetrokken. Hoe meer we richting noorden reden, hoe warmer en zonniger het werd. Bij Nancy en Metz werd het ff zweten geblazen. Ik blijf het rijden rondom een grote onbekende stad eng vinden, het is kunst om netjes bij elkaar te blijven zonder dat zich een fransman zich tussen onze twee motoren propt, een beetje met het verkeer mee te rijden én op de bewegwijzering te letten.
Luxemburg
Toen het bord Luxemburg zich aandiende verdween mijn moeheid als sneeuw voor de zon. Natuurlijk was ik nog wel moe, maar op een of andere reden geeft zo’n bord je een extra oppepper. In Luxemburg nog ff een omweg moeten volgen aangezien ze daar de doorgaande snelweg compleet hadden afgesloten. Eerste beste tankstation nog even een pauze gehouden. Ook meteen wat kleding uitgetrokken. Wat was het daar warm!
Vlak voor Luik nog even de motoren vol getankt en weer een welverdiende pauze gehouden. In Luik zelf was het spitsuur, zo druk. In rijen ging het tunnel in en tunnel uit. Ik blijf het een lelijke stad vinden en was dan ook blij dat we daar weer weg waren. De borden die ons richting Maastricht brachten hadden we ondertussen gevonden. Toen we de grens over reden voelde ik me thuis. Nog even bij pap en mam langs, even bijkletsen, foto’s laten zien en vertellen dat we weer goed en veilig in het land waren. Daarna de laatste 15 kilometer naar huis.
Conclusie Frankrijk en Gorges du Verdon
- Ik kan de volgende keer best wel minder kleding meenemen 😉 Maar dan wél een regenpak/jas en het thermoshirt mee.
- De Zumo houdt er soms rare ideeën op na. Ik was blij dat we ook gewoon een ouderwetse landkaart bij ons hadden.
- Rijden in de Franse bergen was gezien mijn rijervaring nog net iets te hoog gegrepen.
- Frankrijk is mooi.
- Frankrijk is duur.
- Fransen zijn best wel vriendelijk als je hun taal probeert te preken.
- Eurocamp is een aanrader.
- De uitlaatjes van mijn motor blijven aandacht opeisen. 😛
- Alleen maar snelwegen rijden valt achteraf best mee. Het schiet lekker op en hoe zuidelijker je komt hoe mooier het wordt. Zelfs langs de snelwegen.
recent commentaar